Zij blijken uit het midden van Nederland te komen. Gelukkig houdt iedereen zich wel aan de regels : gele of oranje hesjes en beschermende helmen op het hoofd. Sommigen dragen ook beschermbrillen. Zeker heel verstandig want een splinter gesteente in je oog is geen lolletje! Ik ben een brildrager, en de moderne brillen bestaan uit laagjes glas en plastic, dus beschermen ook goed tegen steensplinters.
Een van die mannen, ene Pieter uit Delft, beklimt even later een steile, maar zeker niet ongevaarlijke wand. Gelukkig grijpt Felix in, want hij let altijd op gevaarlijke situaties. Pieter is het met hem eens dat deze kleine wand toch vrij gevaarlijk is, maar hij heeft een mooie holte halverwege de wand gezien. Waar hebben wij dit verhaal al eerder gehoord? Gelukkig is hij het met ons eens dat het beter is eerst een hoop losse stenen aan de bovenkant te verwijderen.
Samen met Felix gaat hij aan het werk met breekijzers, en al spoedig storten er flinke rotsblokken naar beneden. Na een goed kwartier werken is de wand een stuk veiliger en kan Pieter een kijkje gaan nemen bij zijn holte. Ik zelf heb ondertussen al twee flinke holtes laag in de wand onderzocht, maar die bevatten alleen maar lucht.
Felix besluit dat het niet de moeite loont om hier verder te zoeken, want er is volgens hem niets te vinden wat de moeite van het meenemen waard is.
Maar hij weet in deze groeve nog wel een plaatsje waar onze kans op grote kristallen veel beter is. Nou het zal mij benieuwen. Wel vind ik het opvallend dat Felix steeds een blik in de richting van de tunnel werpt. Ik weet dat hij zijn groepje geologische vriendinnen uit Bremen verwacht, maar toch oogt hij een beetje meer dan nerveus.
Wij wandelen verder en lopen twee dames tegen het lijf. Het blijken Abbey en Calice te zijn uit Waalwijk en Helmond. Echte Brabo’s dus! Abbey vertelt mij dat zij op zoek zijn naar edelstenen. Die willen zij nu echt zelf zien te vinden. Ik vertel haar dat Calcieten niet tot de edelstenen worden gerekend, omdat ze veel te zacht zijn om te verwerken tot sieraad. Maar het wordt al snel duidelijk dat dat de pret niet mag drukken. Zij vinden zichzelf nog maar beginners en het blijkt dat Calice voor de eerste keer op mineralen zoektocht gaat. Abbey vertelt mij dat zij van kinds af aan al in de ban was van mineralen. ‘Ik gaf nooit veel om naar de kroeg gaan of wat anders. Ik wilde graag zelf mineralen zoeken en vinden. Maar de meeste mensen begrijpen dat niet’. Nou, dat verhaal kennen wij allemaal wel een beetje. Als je kijkt hoeveel mensen daadwerkelijk mineralen gaan zoeken en verzamelen, dan zijn wij een echte minderheidsgroep op deze Aardkloot. Wij vertellen hen dat wij een andere plaats gaan opzoeken, omdat de vondsten achter in de groeve tegen vallen. Zij lopen toch verder de groeve in en wij wensen hen het allerbeste.
Onderweg richting tunnel hoor ik het geluid van een machine. Ik kijk over de wand en zie een man bezig met een flex op accu. Daarmee maakt hij flinke gleuven in het harde kalkgesteente. Daarna kan hij veel makkelijker zijn beitels in het harde gesteente drijven. Wij hebben een tijdje geleden deze techniek al besproken bij Minerals Foundation, maar hier zie ik inderdaad dat dit hulpmiddel goed van pas kan komen. Tot nu toe weet ik dat alleen Arjan met deze machine werkt, maar die is dan ook wel een heel stuk groter dan die van deze mineralenzoeker.
Na een tijdje flink doorstappen bereiken wij de tunnel en gaan er door heen. Aan de andere kant gekomen begint zowaar de zon te schijnen. Misschien maar voor even, maar het is een goed voorteken. Wij lopen terug richting fabriekspoort en nemen een andere weg die naar boven in de groeve leidt. Het is wel verdraaid steil en na een tijdje besluit ik even een korte pauze te houden om de kuiten wat rust te geven. Ik merk toch wel dat ik 70 jaar geworden ben, dus dat omhoog huppelen kan ik wel vergeten. Felix en ik pauzeren even bij een groot rotsblok, waar we wat drinken en ik grijp de gelegenheid aan even in een boterhammetje te bijten.
Mijn blik dwaalt richting fabriek waar het zonnetje nog door het wolkendek schijnt en dan…warempel! Daar verschijnen onze goede kennissen uit de Clara. Het zijn de vier dames waar Felix al de hele ochtend nerveus op zat te wachten. Zij zien ons van verre en zwaaien al naar ons!
Foto 1 : Felix boven, Pieter halverwege de instabiele wand.
Foto 2 : Felix en Pieter aan het werk.
Foto 3 : Man met flex aan het werk.
Foto 4 : Het vrouwenteam van Felix!